Lieve Ina,

Ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven, onze eerste ontmoeting op 29-6-2015. De sterfdag van onze dochter, zoiets wil je niet meemaken. Hoewel niet onverwacht, staat je wereld op dat moment stil. Om je heen draait alles door, de vogels zingen hun hoogste lied, vanuit het hospice zag ik ook dat de molen gewoon doordraaide...alsof er niets gebeurd was .. Toen kwam jij Ina, en het eerste wat je deed was ons condoleren en aan onze kleindochter vroeg je: "Weet je wat condoleren betekent, want je zult het de komende tijd nog vaak horen," en je legde het haar keurig uit. Dat was het begin, maar er moest natuurlijk veel meer gebeuren. Hoeveel rust er van jou uitging, niet alles tegelijk, overal de tijd voor nemen. Ina het is echt te veel om alles te verwoorden, maar alle lof voor jou, voor die dagen en voor de nazorg!

Nies Everts